Chuum sy mer im Ässsaal gsii, han ich gspürt: S chunnt nit guet. Und es isch au nit guet choo.
Fönge mer aber vo vornen aa.
Nöime z Öschtryych imene gattlige Hotel. Daas Ferieland, wo nummen Yyhäimischi schaffen und alli immer so früntlig syy – schyynts. Aso der Chällner isch sicher käi Yyhäimische gsii. Mer häin en ämmel chuum verstande, wil er so gnuschled hed. Früntlig isch är au nit gsii, wil er schuurig im Druck gsii isch.
Er hed öis e Spyys-Charte vor d Naase ghebt und schnauzig bällt, was mer welle drinke. Öb sy au e Wyycharte heebe, han ich gfrooggt. Schlussemänd sy mer jo imene bekannte Wyygebiet. Nüt do mit Charte. Es geebi zwee Wyssi und zwee Rooti. Was prezyys für Druubesorte wüssi er jetz au nit. Aber die andere Gescht häigen ämmel au Wyy gnoh, säit er. Das hed mii soumeessig berueigt und ich han e Guttere Roote bstellt.
D Spyys-Charte hed nit son e groossi Uuswahl ghaa. Bevor men aber hed chönne luege, was der Chuchischeff zäämebröiselet, hed me müese die blaschtifizierte Syyte vonenander chnüüble, wo zimmlig fescht zäämegchläbbt häi.
Denn isch der Chällner mit em Wyy aanezgaloppiere choo. Er hed us em Hoosesack vo syyne schwarze späckige Hoosen e Zapfezieier gchnüübled und afo am Zapfen ummefuerwäärche. Ich hätt gärn gseh, was mer drinke. Aber der Chällner isch soo im Züüg gsii mit em Zapfen uusezieh, ass er nüt ghört hed. Wil är soo gmoorggst hed, isch der Zapfen apbroche. Am Disch ischs ganz still worde. S hed sich niemer me gedrout öbbis z sääge. Denn isch der Räscht vom Zapfe duss gsii, und der Servitör hed öisi Gleeser bis fascht oobevoll yygschänkt. Deguschtiere hed me nit dörfe. Schlussemänd häi die andere Gescht au vo der glyyche Sorte Wyy drunke – denn mues er jo guet syy, hed der Chällner allwääg dänkt. In jeedem Glaas isch non es chlyys Bröösmeli vom Zapfe gschwumme, was ihn aber nit wytter gstört hed – öis aber scho.
Noodäm der Chällner d Ässensbstellig ufgnoh hed – das ohni gröösseri Zwüschefäll – häi mer der Wyy brobiert. Mer hätte gärn gwüsst, was für e Druubesorten as mer drinke, häin ys aber nit gedrout der Maa mit em fremdländische Dialäkt z frooge. Dä isch allewyyl wien e Furz inere Latäärnen an öisem Disch verbyygwäiblet und hed öis mit funkelnden Augen ins Visier gnoh.
Denn isch s Ässe choo. Natüürlig hed är nümme gwüsst, wär was bstellt hed. So hed er d Däller bi öis äifach nöimen aanegstellt. Mir häi se denn uusduscht, so ass jeede das gha hed, won er bstellt hed. Mer häi jo der Chällner nit no meh welle verdäube. S Ässen isch sowytt rächt gsii. Wohrschyynlig hed der Choch bi syner Aarpet in der Chuchi es biirebizzeli meh Liebi an Daag gläit as öisi Bedienig.
Bim Apruume vo de Däller hed är scho fascht militärisch knapp gfroggt: «Wyy?». Mer hätte scho no gärn e Guttere gnoh, häi aber apgwunke, wil mer der Servitör nit no meh häi welle für öis lo ummespringe.
D Aarpetsuffassig vo däm doch ungwöönlige Chällner zäigt: Wenn me d Gescht erzieht und ihne vo Aafang aa klaar macht, wos duuregoht, chunnt me mit relativ weenig Uufwand zum Drinkgäld – wenns denn äis git.
