Mä hetts chönne lääse, es wird wieder meh uf d Stroossen und in d Egge brünzlet. Ich schwäätz nit vo dä Hüünd. Gmeint si die Söiniggel, wo nach ihre Sumpfduren uf em Heimwääg, bi jedem Bsetzistäi dr Scheiche lüpfe. Uf Nöidütsch seit me dene «Wildpinkler», es wunderbars Woort. Emänd isch das wilde Byppy im Züüg umme machen au non es letschts Überblybsel us dr Stäizyyt, wo d Manne no hei müessen ihri Gheeg markiere. Es isch jo schon ä Fortschritt, as dr keini Höhlebewooner mit emene Fäll am Buuch und ere Mamuttkeule meh über ä Wääg laufe. Öbb die, wo an d Wäänd brünzle, uf em geischtige Niwo vo dä Höhlebewooner sy bliibe stoo, wei mir do nit nööcher erörtete.
Aber emänd isch alles vill äifacher.
Will mir arme Manne jo in dä letschte Joore noodysnoo zu «Sitzpinkler» degradiert worde si, deue mir jetz as Stroof nöimen ane Haag brünzle.
brünzle (vulg) = urinieren
Söiniggel = unappetitlicher, schmutziger Mann
Gheeg = Gehege, Revier
