Es git se no. Die Manne, wo früeier in de Discos im Jugendchäller oder an de Mattefeschter wie unbezwingbari Burgge d Laag under Kontrolle ghaa häi. Sy häi mit ihrem Ufdritt signalisiert: Iich mach d Reegle. D Mäitli, mit Zahnspangen und Byybeli im Gsicht, häi an enen uufegluegt. Mir Buebe häi d Fuscht im Sack gmacht und ghofft, ass mir in ängere Kräis vom Disco-König ufgnoh wäärde. Jetz sy die Helden us der Jugend elter und däilwyys au e chly unglänker worde. Sii sy usenandergange, und d Hoor uf der Bruscht und uf em Chopf sy grau worden oder usgfalle.
Das alles isch mer yygfalle, won ich am enen Aalass im Sissecher Strichcode sone Triumphaator us früehnere Zytte gseh haa uf e Platz cho z lauffe. Guet. Lauffen isch s falsch Wort. Är isch scho meh krucklet as gloffe. D Hüft sy eben efang e chlyy yygroschted und s Lauffe macht em Müei. Der Naame vo däm Maa spiilt käi Rolle. Es isch aber e Hiesige, wo vor langer Zytt emool Wältmäischter gsii isch. In ere Sportart, wo men in ere bläächige Chischte hockt und soumeessig gschnäll aabechläppered. Mach em nüt. Numme d Chürppsen aabeheeben und hoffe, ass nüt bassiert.
Vo sym Glanz hed dä ehemoolig Held aber nüt verloore. Langsaam, wien e römische Fääldheer, wo d Laag erkundet, isch är us em Nüt ufdaucht. Är isch am Rand vo der Feschtgmäind blyybe stoh. Wil: en Imperator sitzt nit äifach nöimen aane. Er hed d Augen uusgfahre, fascht wien es Periskop vom enen Underseeboot und hed rundummegluegt, wär as alles doo isch. Die, wo der Maa kenne, wüsse, ass är eender uf d Frauen as uf d Manne gluegt hed. Der äint oder ander Zuschauer hed ihm gwunke, är sell doch zuenene hocke. Der ergrauti Athlet hed aber numme lycht der Chopf gschüttled. Klaar: E Fääldheer goht nit zue de Lüt – d Lüt gönge zum Fääldheer.
Scho glyy syn e Tschuppele Lüt, vor allem Fraue, um ihn gstande. Är hed d Wyybli aazooge wie d Imbi der Nektar und sy sy an em gchläppt wie d Fliegen am ene chlääbrige Fliegefänger, wo früehner ammen in de Bäize ghangen isch. Scho glyy hed är es Bier in der Hand ghaa. Natüürlig offeriert. E Fääldheer goht nämmlig nit sälber an d Baar go bstelle. Je lenger er dört gstanden isch, wie gröösser isch d Zottlede Lüt worde, und es hed äim dunkt, der Fääldheer isch none baar Santimeter gröösser worde.
Me hed vill vo früehnere gloorryche Zytte brichtet. Wo d Chnüü, d Hüft und der Rugge noonig so weh doo häi. Wäge deene Gebräche laufft hütt sportlig nümm so vill. Es lyt numme no Jassen und Golfspiile drinn. Aber au dört bewyyst är, ass er no nüt vo sym Glanz verloore hed. Won är im Ussland für d Schwyz, ämmel sportlig gseh, Loorbeeri gholt hed. Öbbis, won är allewyyl wiider gärn verzellt, wenn är denn öbber hed, won ihm zueloost.
Won ich noon eme Rung ufgluegt haa, isch der Käärliburscht verschwunde gsii. Bliiben isch d Erkenntnis: Äntwääder met hets Züüg zum Fäldheer oder me hets nit.
